گرفت عروقی دیالیز

توضیحات

 

استفاده از رگ مصنوعی در دیالیز :

 

یکی از محصولات تخصصی پر کاربرد در بیمارانی که نیاز به دیالیز دارند گرفت عروقی دیالیز  PTFE است. این محصول که با نام های دیگری مانند رگ های مصنوعی و یا رگ دیالیز میشناسیم در واقع این نوع رگ کمک کننده عروق طبیعی بدن برای فرایند تسویه خونی هستند.روش های دیگری برای دیالیز وجود دارد. مانند استفاده از انواع کتتر شالدون دیالیز و کتتر پرمیکت دیالیزی دائم.

هدف اصلی در استفاده از گرفت عروقی برای دیالیز این است که برخی بیماران عروق مناسبی برای فرایند دیالیز ندارند.در این شرایط پزشک طی پروسیژر جراحی شریان و ورید بزرگ را به وسیله گرفت مصنوعی بهم متصل میکنند. در این حالت محل فیستول برای دیالیز قوی و مناسب برای دیالیز است.

یکی از محاسن اصلی این محصول این است که میتوان ۲۴ ساعت بعد از کارگذاری گرفت در ناحیه همودیالیز را شروع کرد.همانطور که میدانیم کارگذاری کتتر هایی مانند شالدون دیالیز و پرمیکت نیازمند یک دوره ریکاوری بعد از کارگذاری است. اما  دیالیز بعد از کارگذاری گرفت های عروقی معمولا بدون وقفه انجام میگیرد.

یک دیگر از محاسن انواع گرفت های عروقی تنوع در سایز و قطر ان ها است. به طور مثال گرفت ها در قطرهای ۴٫۵٫۶٫۷٫۸ فرنچ و در طول های ۳۰٫۴۰٫۵۰٫۶۰٫۷۰٫۸۰ سانت موجود است.پزشک میتواند گرفت ها را حین عمل جراحی کوتاه کند و مناسب برای بیمار کار بگذارد.همچنین دو گرفت نیز قابلیت دوخته شدن به همدیگر را نیز دارند.

 

مشکلات رگ مصنوعی برای دیالیز چیست؟

دو مشکل بسیار بزرگ در انواع گرفت عروقی دیالیز برای دیالیز وجود دارد. یکی از ان ها احتمال عفونت است.دیگری احتمال تشکیل لخته و بسته شدن مسیر ان. هر دو مشکل در صورت عدم رفع ان میتوانند مشکلات فراوانی برای فرد ایجاد کنند. عفونت های خونی و در مواردی شوک سپتیک و در صورت ایجاد لخته عدم کارایی فیستول برای دیالیز است. در موارد مشاهده لخته احتمالا پزشک داروهای ضد لخته تجویز کند.برای رفع مشکل infection احتمالا انتی بیوتیک درمانی وریدی و خوراکی گزینه مناسب است.

 

در چه مواردی احتمال سپسیس در ناحیه گرفت دیالیز وجود ندارد ؟

1. در صورت تغذیه ضعیف بیمار.
2. دیابت.
3. سن بالا.

 

کاربرد گرفت های عروقی :

رگ مصنوعی در طیف وسیعی از اعمال جراحی کاربرد دارند. گرفت عروقی دیالیز برای اتصال شریان و ورید در دیالیز. برای بای پس قلبی.برای ترمیم  و تعویض عروق اسیب دیده.

برای ترمیم و جایگذاری شریان ائورت ( گرفت های تک شاخ و دو شاخ داکرون ).